Pożegnanie

Wiem....., coś się kończy,

pewnie tak być musi.

Czuję się tak, jakby chciał ktoś

zabrać mi cząstkę życia.

Byłeś dla mnie kimś,

kim już nikt nigdy nie będzie.

Staram się nie rozpaczać,

chociaż łzy płynął mi z oczu same,

bo oddalasz się ode mnie

z każdą chwilą. 
I chociaż wiem,

że pewnie nie powrócisz,

jednak ja będę czekała z nadzieją,

że jeszcze ujrzę Twoje oczy,

że przyjdzie dzień i będę mogła

przytulić Cię do swego serca.

Moje serce tak zranione,

nie wiem jak przeżyję 
to  nasze rozstanie,bo nie potrafię 
myśleć o niczym innym,

czy w ogóle będę potrafiła myśleć?...

Pozostaje mi pożegnać Ciebie,

zrobię to z bólem serca,

ale dam Ci moje błogosławieństwo,

niechaj Cię los broni od złego.

Zawsze będę przy Tobie,

w prawdzie myślami,

ale pragnę byś czuł że jestem,

byś słyszał bicie mego serca,

byś pamiętał, że jest ktoś kto czeka...

Przyjmij moje łzy,

jak krople szczęścia

darowane na dalszą drogę,

na drogę, którą jak zechcesz,

będziesz mógł powrócić do mnie.

Niechaj Twoje serce,

nigdy nie zazna smutku,

ani oczy niech nie znają łez goryczy.

Bądź szczęśliwy,

a wtedy ja szczęśliwa będę.

Jedno czego Ci nie będzie wolno,

to zapomnieć o mnie.

Podaruj mi zawsze,

chociaż jedno westchnienie,

a wtedy ja będę przy Tobie,

uśmiechając się,

aby sprawić Ci radość.

...Żegnam Cię, lecz z Nadzieją,

że powrócisz, - TAKI JAK KIEDYŚ !..

© Savin

Refleksja nad słowem

"Słowo"....jakże ogromną ma siłę i moc.
Czasem jest piękne, uskrzydla, budzi radość, 
szczęście, miłość, zgodę....
Jest ciepłe, lub bije od niego chłód.
Czasem sprawia ból, smutek, 
budzi nienawiść, krzywdzi,oddala ludzi od siebie, 
a nawet  zmienia  losy świata...
Często wystarczy jedno nieprzemyślane "Słowo"

by skrzywdzić człowieka,
zasmucić przyjaciela,
zniszczyć coś na zawsze.
Tak łatwo jest utracić wiele przez jedno "Słowo",
a trudno odzyskać choćby przez wiele słów
i nigdy już nie będzie tak samo...
Niektóre słowa ranią jak sztylety,
inne działają jak balsam.
I tylko od nas zależy :
chcemy uszczęśliwiać,czy ranić,
rozweselać,czy smucić,
przybliżyć się, czy oddalić, a może siać niezgodę ?.
"Słowo" to stan naszego serca,
duszy,umysłu - stan naszych emocji.
Jest jak broń, która walczy i zwycięża,
lub niszczy i przegrywa...
Czasem jest lekarstwem dla zranionego serca,
niesie pocieszenie i miło wzruszy.
"Słowo"  jest dobre i złe,
to ogromna moc,
czy umiemy korzystać z niej właściwie ?
Bo "Słowo" czynem się staje...


© Savin

Na niebie pełnym gwiazd...

Niebo przybrało ciemno- granatowy odcień,
zbliża się noc , wszystko cichnie, dzień umyka.
Niebo  już prawie pełne gwiazd...
Jedna gwiazda po drugiej, zaświeca się mrugając,
a księżyc liczy je, przyświecając swym blaskiem.
Trudno doliczyć się tych gwiazd,
chyba tylko księżyc to potrafi -a może nawet nie ?
Niebo jest już pełne gwiazd...
a rachunek wciąż się nie zgadza,
jedne się zaświecają inne spadają i gasną.
Wpatruję się w niebo i szukam swojej gwiazdy.
Moja świeci bardzo jasno - narodziła się niedawno,
mruga do mnie co wieczór, ja powierzam jej sekrety dnia,
ona życząc mi spokojnej nocy, nuci  cichutko kołysankę,
i czuwa nad moim snem, kiedy już zasnę.
A sny zsyła piękne...
Kiedy noc się już kończy i  zbliża się dzień,
a księżyc zwołuje już swoje gwiazdy,
ona muska mnie lekko i budzi delikatnie ze snu.
Ja żegnam się z nią, aby znowu wieczorem,
kiedy będzie zapadała noc,wypatrywać jej na niebie.
Na niebie pełnym gwiazd...
ale dla mnie, jest ona jedna i nie chcę jej stracić...!


© Savin

W letnim deszczu

Padał deszcz - przyjemny letni deszcz.
Idąc pod parasolem wsłuchiwałam się, 
jak krople stukają, jakby chciały wystukać jakieś slowa.
Chwilami miałam wrażenie,
jakby rozmawiały ze mną alfabetem morse'a .
Cóż chciały mi powiedzieć?.....
że słonko zaszło, że przypłynęły chmury i "niebo płacze",
...to wiedziałam. Deszcz padał coraz bardziej,
a krople stukały i stukały, nadając jakiś rytm.
Szłam w rytm tych kropel, a rześkie powietrze
i chłodny wietrzyk, pomimo tego deszczu,
zachęcały do dłuższego spaceru, po upalnym dniu.
Kałuże tworzyły się jedna po drugiej, jak małe sadzawki,
a krople z wielką ochotą i fantazją kąpały się w nich.
Nagle przypomniały mi się chwile z dzieciństwa,
kiedy brodziłam boso, nie przepuszczając żadnej kałuży.
Nabrałam ogromnej ochoty, aby to powtórzyć.
Ale przecież nie wypada - pomyślałam....
Kałuże jednak i kąpiacy się deszcz kusiły mnie do tego czynu.
Rozglądając się czy nikt nie patrzy, zdjęłam buty
i uszczęśliwiona dołączyłam do tej zabawy.
Och jak przyjemnie....
Czułam się jakbym miała pięć lat,
a świat w koło mnie był taki piękny i tylko rodziców było brak.
Mamy, która by mnie strofowała i taty,
który biorąc mnie w obronę, śmiałby się i bawił razem ze mną.
Ogarnęły mnie przyjemne chwile....było tak miło.
Czy to, właśnie chciał wystukać deszcz ?...
Przyjemność ta, jednak nie trwała długo, w jednej chwili
wylądował na mnie wielki strumień wody
 - to przejeżdżający  samochód i wcale nie było mi do śmiechu,
Fantazja skończyła się, szkoda.... 
a ja cała mokra i obłocona, wracałam do domu.
I tylko "chwila" z dzieciństwa, chociaż taka krótka,
nadała całej tej przygodzie,  miły akcent...



© Savin

Rozmarzenie

Zamyśliłam się, rozmarzyłam i znalazłam się nad morzem.
Usłyszałam szum fal i krzyk mew.
Nawet bryza morska jakby lekko skrapiała moją twarz.
A ja leżę i marzę , marzę, że jestem z Tobą.
Spacerujemy brzegiem plaży, stąpając po rozgrzanym piasku. 
Trzymamy się za ręce, jest nam dobrze,  jesteśmy zupełnie sami..
Morze szumi , a  fale od czasu do czasu, mocno biją o brzeg
zatapiając nam stopy i chłodząc je.
Patrząc mi w oczy mówisz" kocham Cię ", a ja patrząc w Twoje,
widzę w nich siebie jak w lustrze.
Widzę odbicie zakochanej kobiety, której szczęście wyrażają oczy,
gdy usta  nic nie mówią.
Tulę się do Ciebie, a morze nuci nam miłosną melodię.
Czuję się bezpiecznie i błogo.
Promienie słońca otulają nas, a morski wiatr i szum fal,
jakby kołysały nas do snu. Jestem z Tobą taka szczęśliwa...
Nagle coś wyrywa mnie z tego rozmarzenia,
szkoda pomyślałam, bo tak było pięknie... 
Po chwili jednak, gdy w telefonie usłyszałam  Twój głos,
rozmarzenie wróciło. 
Przed chwilą byliśmy nad morzem kochanie - powiedziałam.
Uśmiechnąłeś się wiedząc, że moja fantazja może nas zaprowadzić wszędzie, gdzie tylko zechcę.
Pojedziemy nad morze  - powiedziałeś,
a ja rozmarzyłam się jeszcze bardziej....
bo gdy słyszę Twój głos, to jak szum fal, koi mnie i nastraja,
a oczy śmieją się nawet gdyby zakręciła się w nich łza.
Bo gdy, Twój głos słyszę, świat staje się kolorowy
i nie ma w nim smutku, a ja rozmarzona jestem nawet wtedy,
kiedy nie marzę....
I znów zobaczyłam nas oboje,  jak wędrujemy plażą,
szczęśliwi i tacy radośni, nawet mewy uśmiechają się do nas.
Promienie słońca na przemian razem z wiatrem,
muskają nasze twarze, a morze szumi i kołysze nasze myśli.
I jest nam tak dobrze w tym  rozmarzeniu....


© Savin

Aby nie było żal

Kiedy byłam mała postrzegałam świat taki piękny.
Nie dostrzegałam zła, a jeśli nawet czasem - 
to wierzyłam,że każde zło można przemienić w dobro,
każdą łzę w uśmiech, każdy smutek w radość.
Ratowałam ptaszki,motyle pszczółki...
podpierałam złamane kwiatki i było mi nawet żal 
zdeptanego źdźbła trawy po którym stąpałam.
Kiedy patrzyłam na  gwiazdy - podziwiając je
sądziłam, że spełniają marzenia....
i że w koło otaczają mnie, sami kochający mnie  ludzie.
Minął szmat czasu i trochę się zmieniło.
Dziś świat postrzegam równie piękny,
we wszystkim umiem to piękno dostrzec
ale wiem, że nie każde zło można zamienić w dobro,
nie każdą łzę w uśmiech,a smutek w radość.
Wiem, że nie tylko otaczają mnie kochający ludzie,
a gwiazdy nie spełniają marzeń...
marzenia musimy spełniać sobie sami.
Nie żal mi już źdźbła trawy,ani złamanego kwiatka,
żal mi jednak każdego źle przeżytego dnia,
czasu, który upłynął i już nie wróci.
Żal wszystkiego tego dobrego co mogłam uczynić,
wszystkiego pięknego co mogłam przeżyć,
a z jakiegoś powodu nie zdołałam i nie było mi dane.

Cóż mi więc pozostało ?...myślę, że dalej

mieć nadzieję, kochać świat i ludzi,

piórem zapisywać to co w sercu i co w duszy gra,

podziwiać piękno tego świata i cieszyć się

że jestem choć maleńką, ale jego częścią.
Zła nie zmienię,ale mogę starać się żyć 
najpiękniej jak umiem,aby nie było mi żal,
dalszych przeżytych lat,dni, chwil.
Pomimo, że gwiazdy nie spełniają marzeń
dobrze je mieć, starać się nie dostrzegać zła,
a jeśli nawet czasem - to wierzyć,że chociaż nie wszystko 
można naprawić, to zawsze można zacząć od nowa.
Aby nie było żal....


© Savin